"Say my name."

Wiem, wiem. Stosunkowo dawno nie pisałam, można powiedzieć, że w końcu opuściłam moją norkę z bezprzewodowym internetem i po prostu zaczęłam korzystać z wakacji. Jednak to nie o tym chciałam w tym poście pisać.

Breaking Bad

Twórcy: Vince Gilligan

Liczba odcinków: 62

Liczba serii: 5

Reżyseria: Vince Gilligan Adam Bernstein

Scenariusz: Vince Gilligan

Muzyka: Dave Porter

Zdjęcia: Reynaldo Villalobos

Lata emisji: 2008 – 2013

"Yeah, Mr. White! Yeah, science!" – Jesse Pinkman ”

Tak jak wcześniej wspominałam, od czasu do czasu mam w planach odstąpienie od koncepcji książkowej i skupienie na czymś innym mojej uwagi. I oto, chyba w końcu nadszedł na to moment.
Jeszcze w roku szkolnym rozpoczęłam oglądanie serialu. Jedna koleżanka poleciła mi go, obrazując to mniej więcej tak: "Jeżeli tego nie obejrzysz, to na serio nie mamy o czym rozmawiać". No jak widzicie, taka  groźba zmusiła mnie do rozważenia opcji zainteresowania się "Breaking Bad". Jedak ku mojemu zdziwieniu, druga dziewczyna powiedziała, że ten serial mnie zniszczy, rozwali i przestanę żyć na co najmniej tydzień. Szczerze? Roześmiałam się. Jak to możliwe? Pewnie przesadza, lecz wtedy nie wiedziałam w co się pakuję, bo rzeczywiście oglądając ostatnie odcinki wyplułam moje płuca, krzycząc jak nienormalna w poduszkę o 3 nad ranem.

'He's a great father, a great teacher. He knows like everything there is to know about chemistry. He's patient with you, he's always there for you. He's just decent. And he always does the right thing and that's how he teaches me to be.'

Jesteśmy w Albuquerque w Nowym Meksyku, tutaj mieszka wraz ze swoją rodziną- kochającą żoną oraz synem, Walter White niedoceniany nauczyciel chemii. Tworzą niemal obrazek udanej rodziny, wszystko jest tak idealne, że aż masz tego dość. Jednak nic nie może być do końca idealne, prawda? Całą ich swoistą sielankę burzy zdiagnozowana choroba u Waltera- nieoperacyjny rak płuc. Ich życie zaczyna powoli legnąć w gruzach, kawałek po kawałeczku. Jak nie trudno się domyślić nie jest łatwo utrzymać rodzinę z marnej nauczycielskiej pensji, a jeśli do tego jeszcze dochodzą koszty związane z leczeniem, możemy śmiało uprzedzić los, spakować manatki i szukać wygodnego miejsca pod mostem. Tego właśnie najbardziej obawiał się nasz główny bohater. Jego priorytetem była rodzina, za wszelką cenę ma zapewnić im godny byt, gdy go zabraknie. Takie właśnie myślenie, zmusza go do drastycznych kroków. Schodzi na przestępczą drogę i razem ze swoim byłym uczniem Jessem Pinkmanem zaczyna wyrabiać i sprzedawać metaamfetaminę.

Jest to jeden z głównych i kluczowych wątków serialu, jednak fabuła rozgałęzia się na pomniejsze, obrazujące jakby wewnętrzne życie poszczególnych bohaterów.
Nie będę tutaj się rozpisywać jak "Breaking Bad" wpłynęło na moje życie, czego mnie nauczyło, bo to po prostu nie ma sensu, nie w tym wypadku. Ja nawet nie wiem jak miałabym to zrobić. Ugh. "BB" zjadło mój mózg, przeżuło i wypluło z powrotem. Z początku nie miałam pojęcia, że głupi, idiotyczny serial potrafi coś takiego zrobić. Teraz sama się plączę w moich myślach i uwierzcie mi, że właśnie gestykuluję i mówię do własnego odbicia, powracając myślami do momentów gdy cała historia miała się ku końcowi.
Nie opisałam tego za kolorowo, serio, jednak z ręką na sercu obiecuję Wam, że jeśli obejrzycie ten serial nie pożałujecie, lecz robicie to na własną odpowiedzialność, możliwe głębokie uszczerbki w światopoglądzie, w sercu i odwodnienie spowodowane nadmiernym płaczem (ZAOPATRZCIE SIĘ W CAŁĄ ZGRZEWKĘ WODY)

Ocena: skrzywdziłabym to dzieło i miałabym wyrzuty sumienia, gdybym wepchała to w ciasne ramy jakiejkolwiek oceny, przepraszam. Ale jest to niesamowity, nieprawdopodobny, fantastyczny, wzruszający serial (właśnie wylałam na siebie kawę z tych emocji, brawo).